آشنایی با پروبیوتیک ها

پری ­بیوتیک

پری ­بیوتیک­ طبق تعریف مبتنی بر پژوهش های پزشکی مانند گیبسون و رابرفروید (۱۹۹۵) به اجزای غیرقابل هضم غذا اطلاق می­شود که به طور انتخابی موجب رشد و فعالیت یک یا تعدادی از گونه­ های باکتریایی مفید در روده می­شوند و از طرفی دیگر مانع استقرار و تکثیر بعضی باکتری­ های بیماری­زا مانند سالمونلا می­ گردند.

منابع پری­ بیوتیک­ها

پری­ بیوتیک­های رایج موجود در بازار افزودنی­های دام، طیور و آبزیان بیشتر از مخمر ساکارومایسس به دست می­آیند و تعدادی محصول نیز از قارچ آسپرژیلوس، پوسته سخت پوستان و نشاسته مقاوم عرضه شده­اند. هر کدام از این پری­ بیوتیک­های تجاری دارای ماده موثره خاص خود بوده و با توجه به نوع منبع و روش فرآوری با هم فرق دارند. فرآورده­ های حاصل از مخمر جزء معروفترین پری ­بیوتیک­ ها می­باشند.

ساکارومایسس سرویسیه تک یاخته ­ای بی­ هوازی اختیاری است، یعنی هم در حضور اکسیژن و هم بدون آن می ­تواند رشد و تکثیر کند و قندهای ساده مانند سوکروز (ساکارز) را مصرف و به اتانول و دی ­اکسیدکربن تبدیل نماید. مخمر به همین دلیل در آبجوسازی و برای تهیه خمیر نانوایی در طول تاریخ بشر کاربرد داشته است که به آن مخمر نانوایی هم گفته می­شود. سلول زنده این مخمر جزء پروبیوتیک­ ها محسوب می­شود ولی لاشه بی­جان آن پری ­بیوتیک است و البته حضور توام آنها سین­ بیوتیک نامیده می­شود. گاهی کل سلول مخمر مرده در یک محصول عرضه می­ شود، بعضی شرکت­ها فقط دیواره سلولی و یا فقط عصاره محتویات سیتوپلاسم این مخمر را در یک محصول تولید می­کنند و بعضی شرکت­های دیگر نیز محیط کشت مخمر با لاشه و متابولیت ­های تولیدی طی تخمیر و تکثیر ساکارومایسس سرویسیه را با هم در یک محصول مانند شکل زیر به عنوان کشت مخمر (yeast culture) به بازار عرضه کرده ­اند که محصول اِی مکس (A-MAX) از این نوع است.

                                       مهندس آرمان رحیمیان